Daar ben ik dan!

Vandaag, dinsdag, ben ik hier vier dagen. Het voelt al wel als meer dan een week. Heb al zoveel gezien, dingen meegemaakt en mensen ontmoet. Maar laat ik bij het begin beginnen :P

De vlucht
Dit was mijn allereerste keer vliegen en meteen een goede afstand. Ik moet zeggen dat het me is meegevallen. Het opstijgen en landen is het gaafste van de hele vlucht en daar tussen ben ik super verzorgt. Eten, drinken, snacks en films, je wordt zo bezig gehouden, dat ik eerlijk gezegd niet eens geslapen heb. Nou had ik ook het geluk twee leuke buurvrouwen te hebben. Één van de vrouwen kwam naar Curaçao om haar vriend te bezoeken. Mijn andere buurvrouw is hier ook op Curaçao om stage te lopen, ze kon na 3 jaar weer in haar eigen bed slapen. Marlien komt oorspronkelijk van Curaçao, voor haar was het thuis komen. Zo wil het, dat voor ik überhaupt een voet aan de grond heb gezet, ik al een nieuwe vriendin en een telefoonnummer rijker ben =D. De vlucht is voorbij gevlogen en voor ik het weet sta ik op het vliegveld, terwijl het zweet langs rug loopt, op mn koffers te wachten. Peter staat buiten het gebouw op me te wachten. Een mooi gezicht, al die mensen die op hun familie staan te wachten, voel me net een film ster ;).

Onderweg van het vliegveld naar Peters huis (waar ik eerst een weekje ga logeren) krijg ik meteen een groot gedeelte van Willemstad te zien. Jonathan, een jochie van 10, is er ook bij. Jonathan heeft een jaar bij Peter in huis gewoond en gaat af en toe een dagje met Peter mee.
Dan komen we bij Peters huis, een mooi tropisch huis. Voelt meteen alsof ik op vakantie ben! Peter heeft drie schatten van honden, die het huis bewaken. Max is met Peter meegekomen uit Nederland, Sam heeft Peter als een pup uit het asiel meegenomen en Kim is eigenlijk een zwerfhond, maar ze zit eigenlijk altijd bij Peter. “Mijn slaapkamer” is groter dan slaapkamer thuis =) Nu kon ik eindelijk mn warme lange broek uit doen, wat ben ik blij met een korte broek. En mijn bikini mag ook meteen aan, want nadat we wat gedronken hebben gaan we nog even naar zee, een verfrissende duik nemen. Het water is heel helder en heerlijk koel, volgens mij kon je haast een sis geluid horen! Jonathan heeft drie kleine visjes gevangen, hij wil ze meenemen om thuis in een vissenkom te stoppen. We zetten Jonathan thuis af, daar ontmoet ik meteen een deel van Peters familie hier op het eiland. De mensen zijn hier echt heel vriendelijk!
Peter en ik gaan terug naar huis om wat te gaan eten. S’avonds gaan we nog naar een snackie. Een snackie lijkt op een kleine bar, alleen dan buiten met typische muziek van Curaçao. Volgens Nederlands tijd is inmiddels bijna 6 uur in de ochtend, mijn energie begint nu echt op te raken. Zoveel nieuwe indrukken op één dag! Zodra mijn hoofd het kussen raakt ben ik vertrokken.

Zaterdag
Heerlijk geslapen, wordt alleen wakker met tig muggenbulten op mijn benen. Je kan inmiddels een spelletje puntjes trekken spelen, gelukkig jeukt het niet heel erg.
Vandaag heeft Peter een aantal optredens met de politieharmonie en de mariachi (mexicaanse band). Laat ik bij het begin beginnen. Bij de harmonie hebben ze een jeugdafdeling. Peter en nog een aantal volwassen helpt de jeugd in het begin van de middag bij een serenade aan een overleden politiechef. Twee van zijn kinderen spelen bij de jeugdafdeling. Een heel mooi optreden. Een heleboel politie mensen zijn er bij, een grote stoet achter de lijkwagen aan en er worden vlaggen gehesen. De kinderen spelen natuurlijk ook een nummer. Het grappige is dat alle jeugd begint op de snaredrum of tenortrom, pas als ze dat onder de knie hebben mogen ze verder naar een blaas instrument. Er staan dus wel 20 kinderen met een trom voor de buik, pal in de zon, maar wel in de houding. Respect!
S’middags hebben we nog even tijd voor ons zelf, dus we gaan naar de caracasbaai. Eerst een hapje eten bij een toko en daarna een duik in de zee. Dobberend in zee kletsen, je hoeft maar amper iets te doen om te kunnen blijven drijven, heel cool!
Aan het eind van de middag is de begrafenis van de politiechef. De (volwassenen) politieharmonie speelt hier ook. Je kan echt merken dat deze man belangrijk is geweest, naast de familie en vrienden zijn hier tal van agenten bij. Indrukwekend! Iets wat mij opviel t.o.v. Nederland is dat de mensen hier boven de grond begraven worden. De graven zijn dus stukken hoger als in Nederland.
S’avonds heeft Peter met mariachi twee optredens. Één optreden in een restaurant/bar en één bij particulieren thuis. Het is misschien wel leuk om te vertellen waaruit zo’n groep bestaat. Ze hebben twee trompettisten (waarvan Peter één is), een gitaron (kleine gitaar, vijf snaren), een miqual (bas gitaar), een violist, een zanger en een zangeres. Soms zijn ze met meer mensen, maar ze zijn altijd met zijn zevenen.

De optredens waren echt geweldig, na drie noten zit de sfeer er al in. En de mensen weten na twee noten ook al welk nummer er komt, dan beginnen ze te klappen en te juichen, geniaal! En de mensen zijn zo vriendelijk! Voor ik het wist had ik al weer aanspraak. Een klein meisje dat met me kwam praten, ze kon jammer genoeg alleen Papiaments. Ik kan het al wel een beetje verstaan en spreken, maar het gaat nu echt nog te vlug. Gelukkig communiceren kinderen heel makkelijk :) Beide optredens waren ter ere van iemands verjaardag. Er wordt dan ook happy brithday, de Papiamentse versie en lang zal ze leven gezongen en gespeeld. Grappig detail, ze zingen hier niet ‘ze leve hoog’, maar ‘ze leef lang’. Voor het particuliere optreden moesten we nog een behoorlijk stuk rijden, dan is Curaçao dus echt wel best groot en het heeft ook nog beste bergen en dalen. Bij zo’n particulier optreden val je als macamba (Nederlander/buitenlander) meteen op. Ik had verwacht dat de mensen mij raar zouden aan kijken, omdat ik niet een van de muzikanten ben. Maar er zijn aldoor wel een aantal die vragen of je er bij komt zitten, je wat te drinken aanbieden en benieuwd zijn naar wat je hier dan eigenlijk komt doen. En als ze horen dat ik een half jaar blijf, dan zeggen ze dat ze hopen mij nog eens tegen te komen =)

Zondag
Vandaag is een relaxt dagje. Geen afspraken, tijd voor ons zelf. We gaan eten bij Suny en Yuli. Echt Curaçaos eten, heerlijk! Ik ben er alleen nog niet echt aangewend om tussen de middag al warm te eten, maar daar smaakte het eten niet minder om.

S’middags rijden we naar Daaibooibay, een strandje als op de plaatjes die je altijd ziet. Relaxen, zwemmen, koud biertje erbij … kan het beter ;) Hier komen we toevallig een ander lid van de politieharmonie tegen, kan meteen merken dat het een gezellige club is.
Om zeven uur s’avonds is het hier donker, schemer hebben ze hier maar amper. We blijven tot dat de zon onder is. Wat ziet dat er toch onwijs mooi uit, die zon die in de zee zakt!

Maandag en dinsdag
Peter moet deze week gewoon aan het werk, maar hij heeft het zo geregeld dat ik zijn auto deze week kan gebruiken. Is het geen schat?! Zo kan ik het eiland verkennen en aan de rijstijl op het eiland wennen. Veel van de verkeersregels in Nederland vind je hier niet weer, maar het went snel, gelukkig.

Ik ben gister, maandag, begonnen met schrijven. Maar gister kon ik niet op internet komen, vandaag gelukkig wel!

Het is hier nu 13.00 uur. Ik ga zo wat eten en dan rijdt ik naar de Caracasbaai om een duik te nemen in zee. Want warm is het hier wel! Gelukkig waait het hier wel altijd, anders was het niet vol te houden.
Vanavond heb ik mijn eerste repetitie met de politieharmonie, ik ben zeer benieuwd! Hoe dat is verlopen horen jullie de volgende keer.

Ayó,
Een knuffel vanaf Curaçao,
Mary